MACİT SOYDAN

Etrafımızda olup bitenlere bakınca kafayı yemek işten değil.

Her sabah kavga-gürültülere, zehir zemberek demeçlere, direnişler, serzenişler, debelenişlere uyanıyoruz.

Daha bir kavga bitmeden diğeri başlıyor, kim haklı kim haksızdan, kim galip kim yenikten geçtik hangisini kim neden çıkarmıştı onu bile kavrayamadan sarmal içinde şaşkınlıklara sarıp sarmalanıyoruz.

Hüzün, umutsuzluk, umarsızlık için her türlü nesnel koşul ziyadesiyle mevcut yani. Öyleyse başta söylediğim gibi 'kafayı yemek' kaçınılmaz he mi?

Yine de bir yerlerden panzehir damıtabiliriz diyorum içimden. Laf olsun diye değil, gerçekten de faydalı gördüğümden önereceğim bu formülü.

Hani, zaman geçer, nesiller değişir, bazı sesler unutulmaz, bazı şarkılar eskimez ya. 

O zaman ya bir CD'sini alın ya da Internet'ten filan indirip Belkıs Özener dinleyin. 

Sesi, soluğu, yorumu duygusuyla alıp götürsün sizi başka ruhsal katmanlara. Kimileyin haykırışlar gibi çağıldayan gırtlak nameleriyle, kimi zaman çocuk saflığında tınılarla savursun tatsızlıklarınızı, un ufak etsin.

Özellikle eski Türk filmlerinde sıkça sesinden dinlediğiniz efsane şarkıları (Sevemedim Kara Gözlüm, Adını Anmayacağım, Gözüm Sende, Hayat Sevince Güzel, Nasıl Geçti Habersiz, Gümüş Gerdanlık, Boş Çerçeve, Damarımda Kanımsın, Aşkım Bahardı, Yağmur, Dudaklarında Arzu, İçin İçin Yanıyor, Sevil Neşelen, Karakolda Ayna Var, Azize, Nisan Yağmuru, Buğulu Gözler, Oyun Bitti) bu kadar içten, yalın, kristal söyleyen bir isim. 

"Saçmalama arkadaş, şarkıyla nasıl yok olur saydığın sıkıntılar?" diyorsanız ısrarım ısrar.

Alın, bulun, dinleyin. Sonra beni ve bu yazdıklarımı hatırlayın. Kuru bir teşekkür bana, sessiz ve içten alkışlarınız da sanatçımız Özener'e yeter. Haydi!..

Nota ve Tınıyla... 

macit.soydan@gmail.com