-
MACİT SOYDAN
Tarih: 02-04-2024 17:41:00
Güncelleme: 02-04-2024 17:41:00
ANKARA'DA GAZETECİ OLMAK...
Gazetecilikte esas, bilgi vermektir. Kamuoyunu, insanları, tarafsız ve doğru biçimde haberdar etmektir. Olayları olduğu gibi aktarmaktır. Kendi gözlemlerimiz ve takiplerimiz kadar, vatandaşın ve ilgili makamların yaptığı açıklamalara eşit uzaklıkta durmak önemlidir. Haberi, bir tarafa ağırlık vererek yansıtmak doğru olmaz.
Gazetecinin en önemli duygusu meraktır. Merak ve duyarlı olmak en önemli dürtülerdir gazetecilikte. Tarafsızlık ve 24 saat gazeteci olarak yaşamak gerekir; çalışmak gerekir. Çok okumak gerekir, dört kulağınız, dört gözünüz olmalıdır. Olmazsa olmazı da, tarafsızlıktır.
Peki, Ankara’da gazeteci olmanın tanımı nedir ?
Özet şu:
Gazeteci; öğrenen, araştıran, kuşkulanıp araştıran, birleştirendir. Gazeteci sezendir; sezip irdeleyen, yorumlayıp aktarandır. Gazeteci bir bilen değildir; çünkü gazeteci bilmez! Gazeteci konuşmaz; konuşmaktan ve görüş bildirmekten konuşturmaya ve soru sormaya zaman ayıramayan doğru gazeteci olmaz.
Gazeteci, düşünceyi izleyen, algıladığını olduğu gibi aktaran, kuşkulanması gerekendir. Gazetecinin görevi soru sormaktır; kuşkulanmazsanız soru soramazsınız. Sormayan gazeteci, zabıt katibi ya da papağan olur. Akıllı olan gazeteci dürtülmez, dürter! Kullanılan gazeteci olmak iyi değildir! Dürterse işinin uzmanı olur.
Gazeteci, sezendir. Sezme, deneyim işidir. Aşçının çürük yumurtayı kokusundan anlaması gibi gazeteci de iç içe yaşadığı; yaşamlarını, yaptıklarını yakından izlediği kişilerin özelliklerini tanır, neyi yapıp neyi yapmayacaklarını sezer.
Gazeteci nesnel olmalıdır. Bunun için de kişiliğinin oturması gerek; dolayısıyla gazeteci olmak zor iştir! Gazeteci dava adamı olmaz! Gazetecinin de kuşkusuz bir düşüncesi, dünya görüşü vardır; ancak siyasal davranmak başkadır, gazeteci olmak başka. Gazeteci, çalıştığı gazetenin yayın politikası içinde kalır; ama nesnel olur.
Olaylara ve görüşlere nesnel yaklaşır. Haberci (muhabir) olmayan biri gazeteci ya da gazete yorumcusu da olmaz.
Gazetecilik bencil bir iştir; ama ‘ben’ diyeni de pek kaldırmaz. Yaşamın en çarpıcı anını yakalar, yorum yapar. Yorum yaparken de kanıta dayandırır, gerçeğin üzerinden yürür.
Gazeteci Meclis, sanat, polis vb. değişik konularda muhabir oluyorsa bunlara ilişkin arka planı olmalı. Ancak gördüklerini, duyduklarını da olayın sahiplerine danışarak, doğruları öğrenerek yazmalı. Son dönemlerde kimseye sormadan ‘olsa olsa böyle olur’ diyerek yazanlar türedi. Daha önceleri gazeteciler hangi konuyu tartışıyorlarsa biz bilgilenip aydınlanırdık. Şimdi ise kimi gazeteciler her konuda görüş bildiriyor, ayrı görüşleri olanlarsa kavga ediyorlar. Sözü edilen konuyu yeterince biliyorlar mı, o da belli değil.
Günümüzde Türk basınında habere, yazına, bilgiye yakın ayrı sınıflarda gazeteciler, köşe yazarları var. Haberde yorum yapmazsınız, yapamazsınız; ama bir haberi alıp ‘bu, şu anlama geliyor’ diye yorum yapanlar köşe yazarları oluyor.
Gazetecilik dışarıdan bakıldığında çok yozlaşmış gibi gözükür; ancak böyle değil. Deneyimli, doğru gazeteciler her dönemde olmuştur, hep olacaktır.
Ankara’da gazetecilik daha ilkeli, daha sağlamdır. İçinde gazetecilik aşkı olan insanda gerçekten ahlak da vardır; birine zarar veriyor muyum diye sorar kendisine.
Biz ustalarımızdan, genel olarak haber kaynaklarımızla özellikle de siyasal haber kaynaklarımızla aramızda arkadaşlık, ahbap-çavuş ilişkisi olmaması gerektiğini öğrendik. Bu tür ilişkiler olursa o kişilerin olumsuzluklarını söyleyemeyiz.
Özetle şöyle demek daha doğru: İyi gazeteci, siyasiler tarafından sevilmeyen gazetecidir.
Nota ve Tınıyla...
macit.soydan@gmail.com
YAZARIN DİĞER YAZILARI
FACEBOOK YORUM