Her yerden saldırdılar…

Ama her yerden…

Cemaatler saldırdı…

Tarikatlar saldırdı…

Dinci vakıflar saldırdı…

Gerici birlikler saldırdı…

Yıkamadılar…

Ama ‘Bu kadar yıkılmazlık olur mu?’ denilecek ki şimdi içerden paramparça etmeye çalışıyorlar…

Konumuz CHP…

Seçimlerre girerken, ‘Dinci-Faşist’ eskisi isimlerle girdiler; girmemelilerdi; o kaypak ve kaygan zemen güvenmemelilerdi; ‘Solda Sağlam Bir Birlik’in tam zamanı iken; ‘Sağa Karşı Yeni Sağ Birilği’nin adresi olmaya soyundu CHP, netice de hüsran oldu…

Evet, değiişm şart…

Kesinlikle şart…

Efendiliği ile bilinen Kemâl Kılıçdaroğlu; gitmeli; tarihin en güzel sayfalarında yerini almalı…

Ama tam ‘Yerini Sağlam ve Gelecek vaat Eden Genç Bir İsme Bırakmalı’ derken; bir baktık ki; ‘Dinazor Takımı’; liderliğe oynamaya hazırlanıyor; seslerini de partinin bir zamanlar kendisine en yakın gibi durup; sağ gösterip sol televizyon kanalından  duyurmaya çalışıyor…

İpe sapa gelmez hezeyanlarla, abuk sabuk söylemlerle; adeta partilerini bitirmeye hevesli bir grup güruha dönüştü adeta…

Yandaş ya da yalaka medya ya da gazeteciler yapsa, midemiz bulana bulana serzenişte bulunacağımız hareketleri; seçim sonrası bizzat CHPlilerin duayen ve kilit isimleri yapıyor; muhalif medya da bunun yardakçısı oluyor…

Dolayısıyla midemiz daha da bulanıyor.

Bu iğrenç tablonun her gün başka bir ressamca kalıcılaştırılıyor gibi durması ise; kafalarımızı da midemizi de daha fazla bulandırmaya yetiyor…

Hele de ‘Dinazor Takımı’nın; ‘Ölmeden Önce Yapılacaklar Listelerine, CHP’ye Yeniden Genel Başkan Olmak’  gibi bir hava ile kamuoyunun gündemine gelmesi; zurnanın zırt dediği yer artık…

Geçmiş olsun mu desek; başımız sağ olsun mu demek daha doğru…

Yoksa tabirsiz bir son mu bu?